Doğu Türkiye’deki Kürt hayvan sahipleri ve çiftçileri, Ankara terör içermeyen Türkiye sürecine devam ederken, onlarca yıllık PKK terörizminden sonra hayvanlarıyla dağlara geri dönüyorlar.
“Buraya uzun zamandır geliyoruz. Otuz yıl önce gelip gidiyoruz, ama sonra gelemedik. Ama sonra gelemedik. Şimdi tekrar gelmeye ve hayvanlarımızı istediğimiz gibi getirmeye başladık,” dedi 57 yaşındaki Selahattin Irinç, Agence France-Presse’e (AFP) (AFP) dedi.
11 Temmuz’da Irak’ın Kürdistan Bölge Hükümeti’ndeki (KRG) sembolik bir silah yıkım töreni, PKK terör örgütünde kendini çözen büyük bir adım attı.
PKK terörizmi son on yılda on binlerce ölüme neden oldu.
Diğer birkaç erkek ve kadının yanı sıra, Irinç, Cilo Dağları’nın dibinde çimenli yaylalarda hayvancılık ve ülkenin en yüksek ikinci zirvesi olarak duran Resko zirvesi, 4,137 metre (13.572 feet) yüksekliğe sahip.
Şelaleler, buzul gölleri ve trekking rotaları ile doğal bir güzellik yeri olan Cilo, PKK ile silahlı çatışma barış müzakerelerinin arka planına karşı öldüğü için son birkaç yıldır çobanlara ve turistlere yollarını yavaş yavaş açtı.
Ancak pitoresk dağlar, teröristler gizlemek ve grev yapmak için kaba araziden yararlandıkça uzun zamandır ağır savaş sahnesiydi.
‘Son Nesil’
Barış süreci bölgeye daha fazla açıklık ve kolaylık getirse de, gerginlikler bir gecede yok olmamıştır.
Kontrol noktaları Hakkari şehrinin yanı sıra, büyük bir turistik cazibe olan Cilo Buzul’a giden trekking yolunun ana erişim noktasında yerinde kalıyor.
Çiftçi Mahir Irinç, “Hayat oldukça iyi ve burada çok güzel. Turistler, çadırları, yiyecekleri, suları vb.
Ancak dağlar, heybetli gölgelerde geçimini sağlayanlar için zor, zorlu bir ortamdır ve 37 yaşındaki neslinin şehirden uzaktaki hayvancılık yapmanın sonuncusu olabileceğini düşünüyor.
“Yeni neslin peşimizden geleceğini sanmıyorum. Yaparsa mutlu olacağız, ancak bugünlerde gençler hayvan yetiştirmek istemiyorlar; işleri daha kolay yapıyorlar.”
Bir düzineden fazla kadın taşıyan açık bir kamyon, koyunların beslenmesini ve sağlanmasını beklediği dağların kalbindeki başka bir çiftliğe gitti.
Hayvancılık, köye geri getirilmeden önce, hava sıcakken, dağların dibinde üç ila dört ay boyunca otlatıyor.
22 yaşındaki Hicran Denis, “Hepimiz burada çalışıyoruz. Anneler, kız kardeşler, tüm ailemiz. Normalde üniversiteye hazırlanıyorum, ama bugün annem hasta olduğu için gelmek zorunda kaldım.”
“Anneme söyledim: Artık bunu yapma, çünkü çok yorucu. Ama bir köyde yaşadığınızda hayvancılık tek iş. Başka hiçbir şey yok” dedi.
