ABD saldırısı neden bazı nükleer yerlerden kaçındı? | Dünya Haberleri

Tarihin en sofistike bombalama kampanyalarından biriydi.

Ancak, ABD ve İsrail’in İran’a yönelik grevleri tarafından hedeflenen alanların analizi, yaygın radyoaktif kontaminasyondan ve neredeyse kesinlikle takip edecek uluslararası kınamayı önlemek için kasıtlı olarak sınırlı olabileceğini gösteriyor.

Bombalama baskınlarının belirtilen amacı, İsrail ve nükleer silahlı bir İran’ın daha geniş Orta Doğu için potansiyel tehdidi ortadan kaldırmaktı.

ABD ve İsrail kuvvetleri İran’ın nükleer programı ile ilişkili yedi kilit tesisi hedef aldı.

Ancak ölçeğine rağmen, saldırılar kapsamlı değildi.

İran’ın nükleer kapasitesiyle ilişkili en az 10 alan görünüşe göre dokunulmamıştı.

Bazıları kurtulmuş olabilir, çünkü yakın bir tehdit olarak kabul edilmediler.

Lashkar ab’ad nükleer zenginleştirme tesisi gibi tesisler.

On yıl önce, uranyumu zenginleştirmek için santrifüjlerden ziyade lazer kullanma yöntemi daha hızlı, ancak teknik olarak zorlayıcı bir yöntemle ilgiliydi.

Ancak İran bunun yerine, onu zenginleştirmek için uranyum formunu – uranyum hekzaflorürü – döndürmek için santrifüjleri kullanan daha yavaş, ancak daha iyi anlaşılmış bir yöntemi kullanmak için çok daha fazla çaba harcadığı görülüyor.

Belki de Lashkar ab’ad’ı pahalı bir bomba veya füze maliyetine değmez.

Sonra Mt. Kolang Gaz LA kompleksi var.

En son uydu görüntülerini değerlendirmemize dayanarak, Natanz nükleer tesisine hemen bitişik yeraltı kompleksi de hedeflenmedi.

Belki hala yapım aşamasında olduğu için. Bununla birlikte, tamamlandığında ve çoğu analistin varsaydığı gibi, İran’ın yüksek derecede zenginleştirilmiş uranyum stoku baskınlarda yıkımdan kaçmışsa, onu gizlemek için çok iyi bir yer olurdu.

Devamını Oku: İsrail-İran Son Güncellemeler

Kolang Gaz La dağı, yakın zamanda saldırıya uğrayan Fordow tesisini barındırandan çok daha yüksektir. Eğer altına inşa edilen tünel kompleksi tamamlanırsa, Amerika’nın sığınma bombaları için çok daha zor bir hedef olacaktır.

Ancak, ulusal, potansiyel olarak uluslararası bir nükleer felaketten kaçınmak için diğer siteler de korunmuş olabilir.

Vurulan alanların neredeyse tamamı, Natanz ve Fordow’daki santrifüj tesisleri gibi uranyum zenginleştirmesiyle ilgiliydi.

Uranyum radyoaktif olsa da, hedefleme zenginleştirme tesisleri diğer süreçlerle aynı radyoaktif risk oluşturmaz.

Uranyum çok ağır. Bir bomba ile havaya çekilse bile – hızla yere düşer.

Daha fazla bilgi için: İran’ın nükleer tesislerine ne kadar hasar verildi?

İngiltere’nin eski nükleer tesisat müfettişi Prof Laurence Williams, “Uranyum heksaflorürü atmosfere maruz bırakacak olsaydınız, o zaman su ile reaksiyona girer ve uranyum düşer.” Dedi.

Yakın herkes için tehlikeli olsa da – reaksiyonun diğer kısmı inanılmaz derecede toksik olan hidrofluorik asit oluşturur – radyoaktif uranyum etkili bir şekilde başladığı yere yakın kalır.

Nükleer reaktörler çok farklı bir hikaye.

Çalışırken, reaktörler karmaşık bir radyoaktif eleman çorbası içerir.

Strontium, sezyum ve iyot gibi bunlardan bazıları hafif veya uçucu ve yüksek radyoaktiftir.

“Kaçarlarsa, o zaman atmosfere girecekler,” dedi Prof Williams. Diyerek şöyle devam etti: “Uçucuları yükselten bir yangınız olduğu Çernobil durumunda olduğu gibi bir kuvvetiniz varsa, atmosfere girerler ve daha sonra normal atmosferik dağılımla dağıtılırlar.”

Kısacası, bir nükleer reaktörün bombalanması, kesinlikle yakınlarda ve potansiyel olarak İran sınırlarının ötesinde potansiyel olarak yaygın nükleer kontaminasyona yol açacaktır.

Bu nedenle İsrail ve ABD’li komutanlar onları hedeflemekten kasıtlı olarak kaçınmış olabilirler.

Örneğin İsrail ve daha sonra Amerikan baskınları, uranyum zenginleştirmesiyle bağlantılı birden fazla binayı yok etti. Ancak, sitede küçük araştırma reaktörleri barındıran binalara çarpmadı.

Aynı şey İran’ın güneyindeki Bushehr nükleer santrali ve başkentte bulunan Tahran nükleer araştırma reaktörü için de geçerli.

Ancak İran’ın nükleer bir silah peşinde olsaydı reaktörler önemlidir.

Operasyon sırasında, çoğu tasarım bir yan ürün olarak plütonyum üretir. Nükleer bombalar yapmak için mükemmeldir.

Ve bir reaktörde plütonyum yapmak, santrifüjler kullanarak uranyumun zenginleştirilmesinden çok daha hızlıdır.

Ve bu muhtemelen İsrail’in neden yılda 9 kg plütonyum yapabilen İran’ın Arak ağır su reaktörünü bombaladığını açıklıyor.

Yaptıkları olası nedeni, reaktörün yeniden inşa edilme sürecinde olması ve yakıt içermemesidir – ve bu nedenle nükleer felaket riski yoktu.

Bütün bunlar bu son grevlerin bir uzlaşma olabileceğini gösteriyor.

Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı BM nükleer bekçi, hem İsrail hem de Amerika’yı nükleer alanları hedefleme tehlikesi konusunda uyardı.

Amerika ve İsrail, İran’ın nükleer hırslarını silmek istese de, bombalamadan radyoaktif serpinti ve yaratacak uluslararası çığlıklara maruz kalan sivil kayıp riski, yumruklarını çekmeye bıraktı.

Veri ve adli tıp gazetecileri Kaitlin Tosh ve Sophia Massam, OSINT editörü Adam Parker ve OSINT yapımcısı Freya Gibson tarafından ek raporlar.